CAM KENARI

 CAM KENARI




26.03.2022

Okuduğunuz kitap içinde kendinizden bir şeyler buluyorsanız okumaya doyum olmaz hiç şüphesiz. Öyle ki sıkıla sıkıla okuduğunuz kitaplar da oluyor zaman zaman. Bu durum kitabın sıkıcılığından değil bilakis sizin halet-i ruhiyenizden kaynaklanır çoğu kez.  Ya da o gün okuma madundaysanız yine kitabın tadına doyum olmaz. Bazen de içinde bulunduğunuz an ve mekan kitabı ve okumayı anlamlı kılar farkında olmadan. 

Yıldız Ramazanoğlu'nun Cam Kenarı kitabını bir uçak yolculuğu esansında cam kenarında okuyunca fark ettim bunu. Hikayeleri metafor yüklü olan Ramazanoğlu'nun Cam Kenarı'nı okumak da metaforlaştı böylece. Aynı kitabı bir de yazı akademisi vesilesiyle gerçekleştirilen bir söyleşi vesileyle yeniden okuma ve yazarından dinleme şansım oldu. 

Hayata Cam Kenarı'ndan bakarken ne kadar da zavallı varlıklar olduğumuzu hatırlatıyor bize hikayeler. Cam kenarı metaforunu usta hikayeci Yıldız Ramazanoğlu'ndan dinlemek yetmiyor, okumak da lazım. Ama yazarından dinleyince, hikayelerin arka planını da öğrenmiş oluyorsunuz.

Peki bu okuyucu için ne anlam ifade ediyor? 

Çoğu kere okuyucunun okuduğu metin ile yazarın yazdığı metin anlam bakımından aynı metin olmayabiliyor. Yazar hikayesini kaleme alırken neyi anlatmış, neyi kastetmiş, neyi murad etmiş? Yoksa okuyucu okurken neyi anlamış, nasıl yaşamış? Bu mu önemli?

Bilinen şu ki; yazarın yazdığı metin okuyucunun anladığından ibarettir.

Yazmak kanatlanmaktır diyor Ramazanoğlu. Yazar önce kendine yazar, kendi yaşar. Çünkü yazmakla yaşamak arasında da ciddi bir bağ vardır. Nihayetinde bir yazar için yazmak, direnmektir. Bazen küçük bir sebep, büyük bir direnç kaynağı olabilir ve bundan şaheserler çıkabilir. Yani öyle bir şeyler yazmak için çok büyük keşifler yapmaya, yaşamaya gerek de yok.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KIRMIZI KAR

Resim
  KIRMIZI KAR 2023 yılının 6 Şubat’ı saat 04.17’de yaşanan o büyük deprem felaketinin hem teknik, hem ekonomik, hem sosyolojik, hem psikolojik hem de sanat ve edebiyat yönüyle ele alınması son derece önemli... Nitekim büyük felaketten bu yana yerli-yabancı birçok tahlil, tespit ve yorum yapıldı; yığınlarca rapor hazırlandı. Yapılmalı da, buna kimsenin itirazı yok. Lakin yaşanan bu büyük acının, yapılan gözlemlerin ve edinilen tecrübelerin gelecek kuşaklara aktarılması ve aynı acının tekerrür etmemesi de bir o kadar önemli. Bunun en önemli yolu ise sanat-edebiyattan geçiyor. Mesela bu acının ve yaşanan tecrübelerin sinemaya aktarılmasından tutun da roman ve hikâyelere konu edilmesine varıncaya kadar birçok mecraya taşınması gerekir. Hakeza müziğinin yapılması da öyle... Tabii hiç şüphesiz en önce bu yaraların bir güzelce sarılması ve vatandaşın huzura kavuşturulması daha önemli. İşte böylesi bir duyarlılıkla bu büyük felaketi her depremzede gibi iliklerine varıncaya kadar yaşaya...
Devamı

"KAR YAĞARKEN" BİR KUŞAĞIN YAŞADIKLARI ROMAN OLDU

Resim
  "KAR YAĞARKEN" BİR KUŞAĞIN YAŞADIKLARI ROMAN OLDU 25.10.2024 Bayağı bir zamandır ara verdiğim roman okumaya bir yazar dostumuzun yayınlanan yeni kitabıyla yeniden başladım. Daha çok hikayeleriyle tanıdığımız Selvigül Kandoğmuş Şahin'in Okur Kitaplığı'ndan yeni çıkan (Ağustos 2024) Kar Yağarken romanıyla yani.  Üniversiteli yıllardan beri yazdıklarını takip ediyorum. Akıcı bir üsluba sahip Selvigül Kandoğmuş Şahin'in kendine has bir hikaye tarzı var. Edebiyat dünyamızın  özgün  kalemlerinden biri. Tabii deneme kitaplarının yanı sıra resim çalışmaları da var. Yani anlayacağınız sanatını davasına adamış ve bu yönde adeta bir aktivist gibi hem yaşayan hem de yazan dert, dava sahibi bir yazar, sanatçı  Selvigül Kandoğmuş Şahin. Uzun bir süredir bir dönem romanı üzerinde çalıştığından haberdardım. Söz konusu kendi kuşağımız olunca heyecanlanıyor insan haliyle ve bir an önce yazılanları okumak istiyor. Kitabın yayınlandığını duyunca Kitapyurdu'ndan sipariş vermek i...
Devamı

Hep Bir UĞULTU ile Dolaştım Bu Şehirde…

Resim
Hep Bir UĞULTU ile Dolaştım Bu Şehirde … 02.11.2024 “Kulaklarda bir uğultu Şu gökyüzüne çarpıp gelen Mahşer çığlığı. Duasız nefesler Kadavra kokan insanlar Kendi yüzünden utanmış Maskelere sığınan cesetler. Zaman bir sarkacın ardına gizlenmiş Bereketsiz şimdi ömürler.” İsmi yaman ama şimdilerde her tarafından acı akan bir şehirden bahsediyorum. Bu şehirde hala büyük acılar var.    Her geçen gün hasarın boyutu, acının, hüznün derinliği daha yakından hissediliyor. Deprem olalı bir buçuk yılı geçti ama yaralar henüz sarılabilmiş değil. Birkaç gün geçirdiğim Adıyaman’da hergün o acıları içinde yaşayan yüzlere tanıklık ettim.    Geleceğe dair umutları zayıflayan insanlarla konuştum. Şehrin genç insanlarıyla beyin fırtınasında bulundum. Okullarda öğrencilerle buluştum, yöneticileriyle biraraya geldim. Şehrin birçok yerinde hala yıkık/yıkılmayı bekleyen binalar var. Her tarafta enkaz, toz, toprak, moloz… Ama herşeye rağmen ağır aksak da olsa    bu acı şehirde ayak...
Devamı