Mütevazi Bir Sorunumuz: Ölümlülük ya da MAKİNE OLMAK...

 MAKİNE OLMAK

-Mütevazi Bir Sorunumuz Ölümlülük-


01.06.2020

İnsanlık artık çılgınlık boyutunu da aşan yeni bir evrenin kapılarını aşındırıyor: ÖLÜMSÜZLÜK... 

Peki mümkün mü? 

Bu çılgın çağda her şey mümkün!... Mümkün olmayan bile!...  Çünkü bir arayış çağında yaşıyoruz.

Son zamanlarda okuduğum gazeteci Mark O'connell'in  Domingo Yayınlarından çıkan Makina Olmak isimli kitabı tam da bu temayı işliyor. Kitap dikkatimi çekti ve yazara kulak kabarttım:

"Şartlarına göre evrim geçirdiğimiz dünyadan çok uzaktayız artık"(s:150) diyor yazar. 

Yeni bir insan türü  yaratılmaya çalışılıyor: Robot Irkı..."

Öyle ki ölümsüzlük, politikacıların siyasi vaatleri arasına bile girdi. 2016 ABD seçimlerinde Transhümanizm Partisi lideri Zoltan Istvan bu vaadi açıkça dillendirdi mesela.

Evet, artık mütevazi bir sorunumuz var ve adı ölümlülük... Bu sorunu çözmek için siborglar, ütüpyacılar, hackerlar, fütüristler... harıl harıl çalışıyorlar. Yapılan bu çalışmanın ve de akımın yaygın adı ise transhümanizm...

"Geniş tanımıyla transhümanizm; biyolojiden tamamen azat olmayı savunan bir özgürleşme hareketi..."(s:7)

Bu özgürlüğün vermiş olduğu güvenle olsa gerek hiç çekinmeden insan geniyle oynanıyor. Biohack, insanın hacklenmesi, genetikleriyle oynanması yani...

Anlaşılan insanlık sonsuz yaşama giden bir otobüs yolcusu... 

Oysa bilmiyorlar ki asıl sonsuzluk ölümle başlıyor. Oyalamacadan başka bir şey değil bu uğraş... Asıl hayat ölümle başlıyor ve sonsuzluğa akıyor. Bu nedenledir ki; dünyadaki en anlamlı şey olsa gerek ölüm...

Ey faniler!... Yol yakınken gelin vazgeçin bu sevdadan... 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KIRMIZI KAR

Resim
  KIRMIZI KAR 2023 yılının 6 Şubat’ı saat 04.17’de yaşanan o büyük deprem felaketinin hem teknik, hem ekonomik, hem sosyolojik, hem psikolojik hem de sanat ve edebiyat yönüyle ele alınması son derece önemli... Nitekim büyük felaketten bu yana yerli-yabancı birçok tahlil, tespit ve yorum yapıldı; yığınlarca rapor hazırlandı. Yapılmalı da, buna kimsenin itirazı yok. Lakin yaşanan bu büyük acının, yapılan gözlemlerin ve edinilen tecrübelerin gelecek kuşaklara aktarılması ve aynı acının tekerrür etmemesi de bir o kadar önemli. Bunun en önemli yolu ise sanat-edebiyattan geçiyor. Mesela bu acının ve yaşanan tecrübelerin sinemaya aktarılmasından tutun da roman ve hikâyelere konu edilmesine varıncaya kadar birçok mecraya taşınması gerekir. Hakeza müziğinin yapılması da öyle... Tabii hiç şüphesiz en önce bu yaraların bir güzelce sarılması ve vatandaşın huzura kavuşturulması daha önemli. İşte böylesi bir duyarlılıkla bu büyük felaketi her depremzede gibi iliklerine varıncaya kadar yaşaya...
Devamı

"KAR YAĞARKEN" BİR KUŞAĞIN YAŞADIKLARI ROMAN OLDU

Resim
  "KAR YAĞARKEN" BİR KUŞAĞIN YAŞADIKLARI ROMAN OLDU 25.10.2024 Bayağı bir zamandır ara verdiğim roman okumaya bir yazar dostumuzun yayınlanan yeni kitabıyla yeniden başladım. Daha çok hikayeleriyle tanıdığımız Selvigül Kandoğmuş Şahin'in Okur Kitaplığı'ndan yeni çıkan (Ağustos 2024) Kar Yağarken romanıyla yani.  Üniversiteli yıllardan beri yazdıklarını takip ediyorum. Akıcı bir üsluba sahip Selvigül Kandoğmuş Şahin'in kendine has bir hikaye tarzı var. Edebiyat dünyamızın  özgün  kalemlerinden biri. Tabii deneme kitaplarının yanı sıra resim çalışmaları da var. Yani anlayacağınız sanatını davasına adamış ve bu yönde adeta bir aktivist gibi hem yaşayan hem de yazan dert, dava sahibi bir yazar, sanatçı  Selvigül Kandoğmuş Şahin. Uzun bir süredir bir dönem romanı üzerinde çalıştığından haberdardım. Söz konusu kendi kuşağımız olunca heyecanlanıyor insan haliyle ve bir an önce yazılanları okumak istiyor. Kitabın yayınlandığını duyunca Kitapyurdu'ndan sipariş vermek i...
Devamı

Hep Bir UĞULTU ile Dolaştım Bu Şehirde…

Resim
Hep Bir UĞULTU ile Dolaştım Bu Şehirde … 02.11.2024 “Kulaklarda bir uğultu Şu gökyüzüne çarpıp gelen Mahşer çığlığı. Duasız nefesler Kadavra kokan insanlar Kendi yüzünden utanmış Maskelere sığınan cesetler. Zaman bir sarkacın ardına gizlenmiş Bereketsiz şimdi ömürler.” İsmi yaman ama şimdilerde her tarafından acı akan bir şehirden bahsediyorum. Bu şehirde hala büyük acılar var.    Her geçen gün hasarın boyutu, acının, hüznün derinliği daha yakından hissediliyor. Deprem olalı bir buçuk yılı geçti ama yaralar henüz sarılabilmiş değil. Birkaç gün geçirdiğim Adıyaman’da hergün o acıları içinde yaşayan yüzlere tanıklık ettim.    Geleceğe dair umutları zayıflayan insanlarla konuştum. Şehrin genç insanlarıyla beyin fırtınasında bulundum. Okullarda öğrencilerle buluştum, yöneticileriyle biraraya geldim. Şehrin birçok yerinde hala yıkık/yıkılmayı bekleyen binalar var. Her tarafta enkaz, toz, toprak, moloz… Ama herşeye rağmen ağır aksak da olsa    bu acı şehirde ayak...
Devamı