BAHANE
BAHANE
16.02.2020
Bazı şeyler okuyunca içiniz akıp gider ya!... Önü açık derelere, nehirlere, denizlere doğru akar da akar... Kendiliğinden, kendi yolunu, kendi belirleyerek akıp gider. Akışından hiç de rahatsız olmazsınız. İçinizden alıp gider, öylesine...
Tıpkı yazarın dediği gibi:
"Yoldasın. O bitmez yürüyüşün sağlam tanığı olan
yollardasın..."
İşte Köksal Alver öyküleri öyle oldu benim için. Bir kitap bütünlüğü içinde ilk defa okudum Alver öykülerini. Cümleler birbiri ardı sıra akıp gitti. Sonunu hiç merak etmedim. Sadece akışını sevdim öykülerin. Farklı mekanlara, farklı insanlara doğru akıp gittim. Her gidişimde bir hoş oldum.
Bir solukta okuyuverdim o kısa öyküleri. Okuduktan sonra tekrar karıştırdım sayfalarını. Altını çizdiğim cümleleri not almak istedim önce. Vazgeçtim sonra.... Aldım kalemi elime içimden gelenleri yazdım sadece.
En çok kentsel dönüşüm, güvenlikli siteler, bir de proje olan o dedeyi sevdim.
Yüreğine sağlık Köksal Alver!...
Yorumlar
Yorum Gönder